O ciężkich postaciach półpaśćca mówi się, kiedy choroba rzuci się na ucho lub oko. W półpaścu ocznym zajęta bywa skroń, czoło, powieka,
czasem także spojówka i rogówka. To bardzo wredna, bolesna i wyjątkowo niebezpieczna postać choroby, której zlekceważyć nie wolno i która wymaga
niezwłocznej pomocy lekarza. Skrajne przypadki półpaśca ocznego mogą doprowadzić do porażenia nerwów mięśni poruszających gałką oczną, a
nawet do ślepoty. Mogą pozostawić zbliznowacenia na rogówce. Półpasiec uszny siada na małżowinie, w zewnętrznym przewodzie słuchowym,
zajmując również błonę bębenkową. Powoduje przytępienie lub częściową utratę słuchu, przy silnych bólach ucha. Obie te postaci mogą
przynieść dalsze powikłania w postaci porażenia nerwów twarzy, a nawet i jeszcze gorzej.