| Интересный комментарий: |
|
|
| Вспоминаю рассказ одного чела, который встретил зимой на заснеженной дорожке в парке не сильно трезвого бегущего мужика, волочащего за собой санки на верёвочке и приговаривающего: " Ничего, Серёжа, скоро мы будем дома".
|
Рекомендовал(а)
|
Рекомендует
|
Пад дождж і сонечныя промні.
Ёсць у мяне білеты з бронню.
Вы не ў гуморы сёння? Ўсё ж
Я запрашаю вас пад дождж.
Я запрашаю вас пад дождж,
Дзе, як Кіжы, плывуць па плошчы
Дамы, і дожджык іх палошча —
Свавольны — ўпоперак і ўдоўж.
Я запрашаю вас пад дождж.
Я запрашаю вас пад дождж.
Па скверы, дзе чаруюць ружы,
Давайце пройдземся па лужах
Без чаравікаў — басанож.
Я запрашаю вас пад дождж.
Я запрашаю вас пад дождж,
Вясёлы, цёплы, залацісты.
Давайце вернемся ў дзяцінства,
Білет каштуе медны грош.
Я запрашаю вас пад дождж.
У вадасцёкі трубіць дождж,
Цурком цячэ на клумбу з вазы.
Настрой падскочыць ваш адразу.
Вы не ў гуморы? Дык тым больш –
Я запрашаю вас пад дождж.
(Хведар Гурыновiч)